Hoe het is begonnen....

Toen ik op de kleuterschool zat kwam er iemand langs op school en deze draaide voor elke kleuter een potje. Ik vond dat als vijf of zes jarige zo magisch! En dat (ongebakken) potje heb ik nog steeds…
En toch duurde het nog ruim 50 jaar voor ik zelf de stap zette om te gaan draaien. Door andere bezigheden lukte het vaak niet om regelmatig te draaien. Pas de laatste paar jaar ben ik er veel mee bezig. Potten draaien met alles wat erbij komt kijken kost veel tijd. Klei voorbereiden, klei  terugwinnen, draaien, drogen, afdraaien, drogen, evt decoreren, bakken, glazuren, drogen en weer bakken, je bent zo een week verder. Bovendien is het zonde een oven te stoken als hij niet helemaal vol is….
Ook het bakproces zelf kost veel tijd. De potjes worden eerst op 960 biscuit gebakken. Daarna kunnen ze geglazuurd worden en worden dan weer gebakken tot wel 1250 graden. 
Maar het is zo leuk, zo ontspannend…..en als er iets mislukt, en dat kan zomaar gebeuren, jammer dan…
Zolang de klei niet gebakken is kan je hem altijd weer hergebruiken/terug winnen.